Adem, de film.

Toen ik thuiskwam, na een RZL-les, dacht ik aan de film Adem. Ik vind deze film passend bij 'mens en lijden' omdat er heel veel beïnvloedende factoren meespelen in de film zoals de ziekte Mucoviscidose, hoe zal men er mee omgaan en ook de dood van een personage.

De korte inhoud: De film gaat over een zeventienjarige Tom die lijdt aan mucoviscidose. Daarom moet hij vaak in het ziekenhuis verblijven. Op een dag maakt hij kennis met de tien jaar oudere Xavier, die dezelfde ziekte heeft als hij. Xavier heeft een grote auto, doet aan duiken, en heeft een vriendin, Anneleen. Zij wil dolgraag een kind, maar Xavier vindt dat bedenkelijk, gezien hun ziekte en levensverwachting. Later in de film, leert Tom een zekere Eline kennen vanuit het ziekenhuis. Zij heeft een gevaarlijke besmettelijke ziekte en daarom verblijft zij in een isolatiekamer. Tom en Eline hebben eerst telefonisch contact maar wanneer Toms broer sterft, wordt het hem allemaal teveel en hij rent de kamer binnen. Ook nu moet Tom in een isolatiekamer blijven tot vastgesteld is of hij besmet is geraakt. Als hij uit de isolatiekamer is, wordt hij op een wachtlijst gezet voor een longtransplantatie. Hij vindt dit alles maar niets en ziet er tegen op om nog veel langer te leven. Om de afloop te weten, moet je de film maar zelf eens bekijken want die is zeer aangrijpend.

Het doel van de film is niet zo zeer de 'ziekte' in kaart te brengen maar eerder een vertelling rond het leven en de dood. Het gaat over de overlevingsdrang en de zelfbeschikking. De film roept enkele levensvragen bij me op, vragen over leven en dood maar ook gewone vragen zoals:

Als Lucas (broer van Tom) op de bank zit, vertelt hij zijn droom.
Over wat gaat deze droom?
Waarom zijn zijn broer en hij zo verschillend?

Tom geeft zich over aan drank en roken.
Waarom doet hij dit als hij mucoviscidose heeft?
Kan ik hem begrijpen in zijn keuzes?

Deze film is dus zeker stof tot nadenken en eigenlijk zou de film bij ieder onderdeel van 'mens en...' horen omdat er heel veel verschillende aspecten meespelen zoals:

Mens en maatschappij: De dag van vandaag zijn er ook veel ziektes in de wereld. Er komen er steeds meer bij en wetenschappers vinden steeds nieuwe medicijnen uit tegen ziektes. We maken dus een grote evolutie mee, tussen de mensen, de technologie,...

Mens en medemens: Tom leert nieuwe mensen kennen uit zijn omgeving, het ziekenhuis en kent ook veel mensen die meeleven met hem zoals zijn ouders, familie en vrienden.

Mens en lijden: Tegen sommige ziektes kunnen we niet veel doen, de natuur kiest er zo voor. Het is een lot dat niemand wilt meemaken maar we kunnen weinig doen. Tom, Xavier en Eline lijden aan hun eigen ziekte maar ook familie leidt mee omdat zij geconfronteerd worden met een moeilijk leven zonder ervoor te kiezen.

Verbondenheid - de omgevingscirkels.

Tijdens ons tweede contactmoment, bespraken we de omgevingscirkels. Dit zijn vijf levensdomeinen waarbij verbondenheid centraal staat. We zoeken naar een nieuwe verbintenis met zichzelf, de anderen, het materiële, de samenlevingscultuur en de natuur.

1. zichzelf

Hierbij gaan we een verbinding zoeken met onszelf, onze gevoelens, verlangens en gedachten. Ik denk zelf veel verder. Het geeft ook met onze capaciteiten, interesses, normen en waarden te maken. We moeten ons goed voelen in ons vel en onszelf leren aanvaarden. Persoonlijk vind ik dit laatste zeer mooi omschreven. We moeten niet 'ideaal en perfect' zijn zoals fotomodellen maar we moeten tevreden zijn met onszelf. We moeten trots zijn als we goed kunnen dansen, piano spelen, basketten, puzzels leggen, voetballen enzoverder. We moeten blij zijn met de kleine dingen want als we niet van onszelf houden, kunnen we zeker niet verder in de omgevingscirkels. Pas als we onszelf aanvaarden, kunnen we de andere dingen in het leven aanvaarden.

2. de anderen

Nadat we de eerste cirkel vervult hebben, kunnen we pas van anderen gaan houden. Ik bedoel hiermee niet enkel de liefde maar vooral de vriendschap tussen personen. We moeten contact maken met anderen, we willen ons niet uitgesloten voelen en we willen een deel van de maatschappij kunnen zijn. We willen zelf respect en eer hebben maar dit kan enkel als er een wisselwerking is tussen mensen onderling, als er een verbondenheid is en als we luisteren naar elkaar. Zoals in de cursus staat: "We moeten aandacht hebben voor de wensen en behoeften van de ander."

3. het materiële

Net zoals we respect moeten hebben voor anderen, moeten we ook respect hebben voor materialen. In de cursus staat: "Wanneer je een materiaal beter leert kennen, groeit er een verantwoordelijkheid om ervoor te zorgen." Dit is misschien zeer raar omschreven maar eigenlijk komt het er op neer dat materiaal wordt voorgesteld als de ander. Denk maar eens aan de bloemperkjes die de gemeente moet onderhouden. Dit komt er niet vanzelf, er is aandacht en verantwoordelijkheid voor nodig en daarvoor willen de gemeente-arbeiders ook respect voor. Zorg dus voor het materiaal en voor de natuur.

4. de samenlevingscultuur

De samenlevingscultuur is eigenlijk een beetje hetzelfde als de anderen, het ene verschil is, dat deze cirkel over een grotere groep gaat namelijk de maatschappij, de wereld. We moeten respect hebben voor anderen die we niet kennen maar toch rond ons bevinden. Iedereen wilt gewaardeerd worden op zijn of haar manier met de eigen talenten.

5. de natuur

Bij de vijfde cirkel, komen eigenlijk alles cirkels samen tot één geheel. Alles is één grote verbondenheid. We zullen dus nadenken over het leven, levensvragen stellen, denken aan een godsdienst die bij ons aansluit,... Bij dit alles willen we respect en voelen we een verbondenheid.

De omgevingscirkels.

Klasmoment.

Tijdens onze vierde les op 22 oktober zochten we antwoorden op volgende vragen: 'Wie is mijn naaste?', Bestaat er een band tussen de mensen of is het ieder voor zich?', 'Wie kan mij tot iets verplichten?', 'Welke waarden zijn belangrijk?' en 'Wat is goed?'. Om deze vragen te kunnen beantwoorden, gaf zij ons een stelling waarbij we even moesten nadenken over wat kan en wat niet kan.

Stel, je gaat naar de Pizza Hut met 2 personen. De ene persoon beslist een pizzabuffet te kiezen, terwijl de andere persoon een gewone pizza bestelt. Wanneer de gewone pizza op is, beseft die persoon dat hij of zij eigenlijk nog wel honger heeft en dus gaat de ander naar het buffet en komt terug met een stuk pizza voor de hongerige persoon.

De vraag die aan ons gesteld werd, was: Is dit goed, mag en kan dit wel?

Ik vind dit eigenlijk wel kunnen gewoon om het feit dat ik, en vele andere mensen, dit ook zouden doen. Tenslotte heb je betaald voor de pizza en het pizzabuffet. Hoeveel je eet en voor wie het is, maakt voor mij niets uit. Je kiest zelf wat je ermee doet. Ik vind wel dat, als je een stukje bijhaalt, dit dan ook opeet want wat je neemt, eet je op. Voor het personeel maakt dit niets uit want zij moeten toch sowieso pizza's maken. Het is hun job en er liggen altijd pizza's genoeg.
Iemand uit onze klas vertelde ook: wat niet opgegeten wordt, beland in de vuilnisbak. Net als die persoon ben ik hiermee akkoord want ik vind dit niet kunnen en daarom is dit nog een reden om het doorgeven van pizza's wel toe te laten! 
Natuurlijk speelt het aantal wel een grote rol. Als je met twee of drie personen bent, vind ik dit geen probleem. Als je met een grotere groep bent, heb ik toch mijn twijfels omdat er dan geprofiteerd kan worden en dit is ook niet de bedoeling. Zo kun je pizza's blijven halen, zo erg dat je zelfs de volledige tafel zou kunnen trakteren. Dit is nu ook niet de bedoeling denk ik. Alleszins, ik zou dit wel toestaan.

Wat denk jij over 'een stukje pizza delen'? Laat me zeker jouw mening weten!

Belangrijkste waarde.

Tijdens de vierde les, ging het over waarden en normen. Wat vind je belangrijk in het leven? Wat zeer belangrijk is, plaats je bovenaan als nummer 1. Wat minder belangrijk is, staat meer onderaan. Tijdens de les zelf ging het vooral over wat je belangrijk vind in het onderwijs. Ikzelf heb de test uitgevoerd op basis van het dagelijkse leven, niet enkel het onderwijs speelt mee maar ook thuis, de omgeving, het leven.

Volgens de test vind ik respect de belangrijkste waarde. Ik vind mensen elkaar moeten leren respecteren op hun eigen manier. Iedereen is anders en daar moet men mee kunnen omgaan. Er zijn natuurlijk altijd mensen waarbij de band minder sterk zal zijn dan bij anderen maar je moet gewoon respect tonen voor anderen. 

Naast respect, is er nog een waarde waarbij ik zeer veel belang aan hecht nl.: vertrouwen. Deze waarde stond niet tussen de vele waarden van de test. Helaas, denk ik dan want vertrouwen vind ik zeer belangrijk. Ik vind dat er in het leven een persoon moet kunnen zijn waarbij je altijd terecht kan, waarbij je alles kunt delen, kortom, een persoon die je kan vertrouwen voor altijd. Ik denk dat iedereen wel zo iemand kent of zo iemand wilt kennen in zijn leven omdat je weet dat deze persoon een 'echt vriend' genoemd kan worden. 

Mijn andere waarden (die volgens de test op nummer twee, drie en vier staan), zijn vriendschap, veiligheid en plezier. Vriendschap hangt een beetje samen met het vertrouwen. Veiligheid vind ik persoonlijk ook zeer belangrijk omdat ik graag in een veilige omgeving leef. Ik ga nooit alleen naar onbekende plaatsen gaan omdat ik dit doodeng vind en bovendien helemaal niet veilig. De laatste waarde was plezier. In het leven moet er veel gelachen kunnen worden en veel plezier gemaakt worden anders is het maar een saaie boel! Daarom hecht ik veel belang aan plezier.

Zo, nu weet je welke waarden ik belangrijk vind. Aarzel zeker niet om jouw waarden te delen want iedere waarde is een mooie waarde.

Is er leven na de dood ?

Is er leven na de dood? Goede vraag, denk ik bij mezelf. Iedereen vraagt zich wel eens, bewust of onbewust, af, of er leven na de dood is. Alleen vinden we geen ‘ideaal’ antwoord. Ik weet zelfs niet goed wat ik hierop moet antwoorden. Er bestaan dan ook geen foute antwoorden maar dit is een van de moeilijkste vragen ooit.

Bij ons in de klas, zei iemand: ‘dit leven is een voorbereiding op het volgend leven’. Ik weet niet meer van wie het komt maar ik vond deze stelling zo mooi dat ik mijn mening gebaseerd heb op deze mening. Ik geloof dus wel dat er na dit leven een nieuw leven op ons te wachten staat alhoewel ik dit neer pen met heel veel twijfels. Ik hoop alleszins dat er hierna nog een leven is. En wie weet wel, een zeer mooi leven, nog beter of dit. Ik hoop dus dat dit een voorbereiding is, een voorbereiding met natuurlijk veel leuke momenten maar ook met minder leuke momenten, op ons verdere leven. Momenten waar we (vaak) liever niet meer aan terug denken. Ik zou het dus zeer raar vinden als het hierna ‘gedaan’ is. Ik zou het zelfs zeer jammer vinden want, we hebben zoveel meegemaakt doorheen deze tijd, we leren zoveel en doen zoveel dat het wel een doel moet hebben. Dat doel is hopelijk ons volgend leven.

Zoals ik al zei, ben ik deels akkoord, deels niet akkoord. Door de vele verschillende meningen van anderen, ga ik toch meer en meer beginnen nadenken over deze zinvolle vraag. Niemand weet exact wat ons te wachten staat en dit zet me wel aan het twijfelen. Maar zoals ik al zei, helaas heeft niemand een exact antwoord op deze vraag.

Zo, nu weet je weer iets meer over mezelf in verband met leven na de dood. Als je akkoord of niet akkoord ben, laat dan zeker iets weten want ik ben zeer benieuwd naar jullie mening!!

We Strike Back - Paul Verhaeghe.

Tijdens de tweede les kregen we een artikel over het neoliberalisme van Paul Verhaeghe. Geen eenvoudige tekst als je het mij vraagt want hoe begin je aan iets dat je eigenlijk niet goed begrijpt? Heel eenvoudig, zoek een definitie en verwoord daarna je vier ideeën, gebaseerd op deze definitie:

"Een economisch systeem dat gebaseerd is op de maximalisatie van winsten, de minimalisatie van kosten en de concurrentie van economische blokken."

Ik heb hieronder een eigen visie in een viertal ideeën verwerkt en uitgeschreven. Jullie kunnen zelf ook het artikel lezen via deze link:

WeStrikeBack.vooruit.be/LezingPaulVerhaeghe-Neoliberalisme

Vooruit. (2012) . Geraadpleegd op 29 oktober 2014.

Idee 1: “De mens is nu eenmaal egoïstisch en corrupt, zo luidt het, enkel uit op eigen voordeel en genot en altijd in concurrentie met de ander.”

Ik ben akkoord met deze opvatting om twee belangrijke redenen.

Ten eerste vind ik dat iedereen steeds meer en meer wil. We zijn lang niet meer tevreden met wat we allemaal hebben. Helaas is egoïsme en corrupt nu eenmaal niet weg te denken in onze huidige maatschappij. We willen steeds beter presteren omdat we ook steeds meer en meer onder druk gezet worden. Bijvoorbeeld: tijdens een reclamespot van ‘Victoria’s Secret’ zal je steeds modellen zien die er ‘perfect’ uitzien. Als je naar een reclame van ‘Dove’ kijkt, zal je zien dat er sommige vrouwen met een maatje meer zijn, andere met een bruinere huidskleur. Waarom moeten topmodellen er toch steeds ‘perfect’ uitzien? Waarom is het ‘gewone’ volk niet goed genoeg? Heel eenvoudig, Victoria’s Secret wil de top zijn, ze willen hoger staan dan hun concurrentie.

Dit link ik meteen aan mijn tweede standpunt: de mensen zijn egoïstisch en denken tegelmatig alleen aan zichzelf. We denken niet na over wat de anderen denken en voelen, wat anderen wensen of willen. Ons eigen werk zal voorgaan en we schenken te weinig aandacht aan de anderen. Dit gaat zelfs nog ruimer dat we de dag van vandaag bijna niet meer stilstaan bij kinderen en volwassenen uit de derde wereld. Er zijn zovele armen, daklozen maar daar denken we te weinig aan. Ik geef zelfs toe dat ook ik te weinig aan deze mensen denk, ik denk vaak: ‘Ik heb het goed thuis en de rest vind wel een oplossing’, maar eigenlijk zouden we allemaal samen moeten werken aan een betere toekomst want ik weet zeker dat er nu mensen, die dit lezen, denken: eigenlijk heb je gelijk. We geven het gewoon niet graag toe, en waarom? Omdat we egoïstisch zijn en zo gaat de cirkel altijd maar rond…

Idee 2: Een eengemaakte vrije markt zou ons betere producten en diensten aanbieden die nog goedkoper zouden zijn ook. De realiteit is exact het omgekeerde.

Ook met deze tweede stelling ben ik akkoord. Amerika produceert altijd maar meer goederen en diensten omdat ze overal de eerste (en beste) willen in zijn. Het is goed dat er steeds nieuwe dingen op de markt komen maar we mogen niet overdrijven. En met overdrijven bedoel ik: waarom zoveel nieuwe dingen uitbrengen als we nu al zoveel afval, voedsel, oude spullen weggooien? Er wordt wel veel geschonken aan de derde wereld, zoals voedselpakketten, de kringloopwinkel, enzovoort, maar dit alleen is zeker niet genoeg om voor hen een beter leven te creëren! Zoals Paul Verhaeghe zegt: de producten moeten nog goedkoper aangeboden worden.

Idee 3: Het neoliberalisme is ronduit gevaarlijk op psychologisch vlak. Het is gevaarlijk omdat dit systeem het slechtste in de mens naar boven haalt en het beste onderdrukt.

Over mijn tweede idee moest ik toch goed nadenken. Ik heb dit idee wel zeven keer gelezen voor ik mijn mening hier kon neerpennen. Uiteindelijk vond ik toch een opvatting en die luid als volgt: het neoliberalisme is slecht omdat we steeds meer winst willen maken. Alles wordt steeds duurder waardoor we niet alles meer kunnen kopen dat we ons wensen willen. Ik vind het zelf een zeer moeilijke zin dus verduidelijk ik het beter aan de hand van een voorbeeld:

Toen mijn ouders jong waren, moesten ze veel werken. Een gsm, facebook en andere multimedia snufjes bestonden niet. In plaats daarvan gingen ze spelen bij vrienden, buren, klasgenoten, familie,… Ze waren zeer sociaal. Dit was ook goed, het beste werd dus niet onderdrukt want ze waren vrij van mening. Als ik nu door de straten wandel, zie ik bijna niemand meer die eens knikt of een goedendag zegt. Door de technologische evolutie, vergeten we vaak de mooie dingen in het leven. Een glimlach kan zoveel wonderen doen, maar juist dat wordt nu onderdrukt omdat we het veel te weinig doen. Door deze enorme evolutie vergeten we de mooie dingen en dat maakt van ons een ‘slecht’ persoon. Alhoewel ik het woord ‘slecht’ nogal radicaal vind, ik zou eerder zeggen: we worden egoïstischer.

Idee 4: De bipolaire stoornis is bij uitstrek de aandoening van het neoliberalisme. In beide gevallen zijn we ervan overtuigd dat de oorzaak buiten ons ligt, dat er ergens een magische pil of een nieuwe führer die ons zonder eigen inspanning zal verlossen van onze kwaal en van het kwade. Niet dus.

Net zoals Paul Verhaeghe, denk ik dat we te vaak een probleem in een ander zijn voeten schuiven. We willen er snel vanaf zijn en zeggen daarom dat het een ander zijn schuld is. Bijvoorbeeld: Twee vriendinnen, Kim en Sara, hebben ruzie. Kim zegt steeds dat het allemaal Sara haar schuld is terwijl Sara beweerd dat Kim in de fout is. Wie er echt in de fout gegaan is zullen we nooit weten maar we moeten wel beseffen dat de fout ook bij onszelf kan liggen. We moeten eerst nadenken en onszelf afvragen: Wat deed ik verkeerd?

Dit hangt ook samen met mijn volgend standpunt over ‘een magisch pilletje’. Volgens mij kan je dit zeer letterlijk opvatten. We leven in een maatschappij waarbij we soms geluk en soms tegenslagen hebben. Deze tegenslagen moeten we zelf oplossen en niet door een pilletje want dat gaat toch niet. We moeten zelf een manier bedenken en leren uit onze fouten.

Zo, ik had niet verwacht dat een mening schrijven toch vlotjes kan gaan want kijk, ik heb zeer veel tekst. Hopelijk vinden jullie mijn mening interessant en jullie mogen zeker reageren als jullie het eens of oneens zijn.

De PKG-schaal.

De eerste vraag die ik aan mezelf stelde, was: geloof ik of geloof ik niet? 

Het resultaat verschilt niet veel maar volgens de PKG-schaal zou ik eerder gelovig zijn dan ongelovig. Ik ga deels akkoord met dit resultaat. Als eerste ga ik akkoord omdat ik eigenlijk wel geloof in bepaalde dingen van het leven. Dingen die dagelijks gebeuren en waarvoor geen uitleg nodig is. Ik denk hierbij vooral aan de eenvoudige dingen in het heden en niet zo zeer de dingen uit het verleden. Bijvoorbeeld: Ik geloof dat dromen en wensen kunnen uitkomen maar enkel als je er hard genoeg in gelooft en de moed niet opgeeft. Ik geloof dat er achter de Bijbelverhalen een diepere betekenis zit. Ik geloof niet in het feit dat Adam en Eva de eerste 'mensen' waren op aarde omdat dit nooit echt bewezen is. Het komt er dus sterk op neer dat ik graag bewijzen heb omdat deze wetenschappelijk aantoonbaar zijn.

De tweede vraag die ik mezelf stelde, was: Geloof ik in de letterlijk of symbolische interpretatie?

Hieruit bleek volgens de PKG-schaal, dat ik meer in de symbolische betekenis geloof dan de letterlijke betekenissen. Ook met dit resultaat ga ik akkoord omdat ik er zeker van ben dat de historische verhalen uit de Bijbel een veel diepere betekenis hebben dan dat ze geschreven staan. Bijvoorbeeld: "De parabel van de verloren zoon". Voor wie het verhaal vergeten is, kan je op de link klikken. Op pagina 2 staat het verhaal geschreven, de betekenis staat op pagina 3.
De parabel van de verloren zoon.pdf

Deze parabel heeft een mooie boodschap: je moet elkaar kunnen vergeven voor zijn fouten en er zijn voor elkaar. De jongste zoon trapt eerst op de ziel van zijn vader door naar zijn erfdeel te vragen maar uiteindelijk ziet hij zijn stommiteiten in en komt terug thuis. De oudste zoon vindt het oneerlijk maar zal uiteindelijk zijn broer vergeven. Vergeving is hierbij dus de achterliggende boodschap en daar geloof ik wel in. Ik geloof dat bij veel verhalen een diepere boodschap is.

Als laatste aspect kon ik vaststellen dat mijn resultaat vastligt met de tweede naïviteit ofwel het post-kritisch geloof. Zoals in de cursus staat: geloven is een zoektocht. Ik vind dit wel waar omdat je jezelf leert kennen op allerlei niveaus. Je staat stil bij enkele diepzinnige -en levensvragen. De levensvragen mogen niet uit de weg worden gegaan. Je zoekt je eigen geloof en eigen mogelijkheden.

Wat is geluk ?

Ik vind dat geluk zeer veel betekenissen kan hebben. Het is een term dat voor iedere persoon anders geïnterpreteerd kan worden en iedereen vindt geluk op een andere manier. Voor sommige maakt geld gelukkig, voor sommige vinden ze geluk in de stilte van de natuur.

Als ik aan geluk denk, begint mijn zoektocht bij de kleine dingen in het leven. Geluk is een gebaar krijgen wanneer men het niet verwacht te krijgen. Een glimlach, een groet, een dank gebaar, een luisterend oor wanneer je het nodig hebt,... zijn gebaren die mij zeer gelukkig maken en waar geen inspanning voor nodig is.

Op mijn pad, ontdek ik ook dat ik gelukkig ben met familie en vrienden rondom mij. Deze personen kennen me door en door en zullen er altijd voor me zijn wanneer ik hen nodig heb omdat ik weet dat ik op hen kan rekenen. Ik ben gelukkig als ik elk jaar Kerstmis of Nieuwjaar kan vieren met hen. Ik ben gelukkig omdat we met z'n allen samen kunnen genieten van de mooie momenten en de gezellige sfeer.

Vervolgens ontdekte ik dat er voor mij typische dingen uit het leven zijn, waarvan ik gelukkig word. Bijvoorbeeld: mijn huisdieren (en vooral mijn kat), muziek, liefde, attracties, Lady Gaga, films, vriendschap, kledij, mijn slaapkamer, eten,... Eigenlijk is er teveel geluk om op te noemen.

Op het einde van mijn zoektocht ontdek ik ook dat de natuur me gelukkig maakt. Soms is het de regen of de sneeuw, daarna een mooie warme lentedag,... Persoonlijk vind ik de ondergang van de zon een van de mooiste dingen in de wereld. Het is iets onbeschrijfelijk dat elke dag opnieuw gebeurt maar toch elke dag anders is. De kleuren en verschillen tussen rood, geel, wolken en natuur, maakt me zo gelukkig omdat het zo'n prachtig natuurfenomeen is. Ik vind dit bijna onbeschrijfelijk welke gevoelens en emoties het bij mij naar boven brengt omdat het zo mooi is. Elke dag is anders en elke dag moet uniek zijn, een nieuw avontuur waarbij we niet voorbereid zijn. Waarbij we alles op ons laten komen en zo de schoonheid van het leven ontdekken. Geluk is dus niet altijd zichtbaar. Het kan ook onbewust en heel onverwacht komen en juist op die momenten dat het heel onverwacht komt, voel ik me zo gelukkig...

My favorite song!

Tijdens les drie, bespraken we enkele liedjes in verband met zingeving. Ik dacht meteen aan een van mijn favoriete nummers: One Of Us van Joan Osborne. Ik vind dit liedje zeer mooi omdat het lied rustgevend is. Het lied bevat uiteraard veel vragen over zingeving en op deze vragen zoek ook ik een antwoord:

If God had a name, What would it be? What would you ask if you had just one question? If God had a face, What would it look like?

Ik ga telkens nadenken over positieve en negatieve dingen in het leven en stel mezelf nog meer vragen zoals:
Zijn we alleen of niet? Is er leven na de dood? Bestaat God ? Helpt HIJ hierboven bepaalde dingen te verwezenlijken? 

Doorheen het lied probeer ik net zoals haar, een persoon te zoeken die me helpt op mijn pad. Een onbeschrijfbare persoon die misschien bestaat, misschien ook niet bestaat. Ik probeer te zoeken naar dat onbereikbare omdat ik geloof dat we er niet alleen voor staan. Zelfs op een moment dat we ons zo alleen voelen, voel ik iemand aan mijn zij, die me steunt. We kunnen het niet alleen, we hebben iemand nodig die het positieve in ons ziet.